တစ္ခါက မိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္ေတာလမ္းတစ္ခုကို ျဖတ္ျပီးခရီးသြားေနတုန္း ၀က္၀ံၾကီးတစ္ေကာင္႐ုတ္တရက္ ေပၚလာတယ္။ ဒီအခါမွာ အဲဒီမိတ္ေဆြႏွစ္ေယာက္တည္းက တစ္ေယာက္က သစ္ပင္ေပၚသို႕ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ တက္ေျပးပုန္းေနတယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြကေတာ့ ၀က္၀ံၾကီးရန္က လြတ္ေအာင္ မေျပးသာေတာ့တာနဲ႔ ေျမၾကီးေပၚလဲခ်ျပီး ေသခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနလုိက္တယ္။ ၀က္၀ံၾကီးဟာ အဲဒီ ေသခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနသူနားေရာက္လာျပီး ႏွာေခါင္းနဲ႕ထုိးနမ္းျပီး အနံ႔ခံၾကည့္တယ္။ သူလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အသက္ေအာင့္ထားတာေပါ့။ ၀က္၀ံဆုိတာ လူေသကို ဘာမွ ရန္မျပဳတက္ဘူးလုိ႕ ဆုိတယ္။ ၀က္၀ံၾကီးက အဲဒီ လူရဲ႔ မ်က္ႏွာကို ကပ္ျပီး စူးစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေသေနတယ္ပဲ ထင္သြားတာေပါ့။ ဒါနဲ႕ပဲ ၀က္၀ံၾကီးလဲ ျပန္ထြက္သြားေရာ..သစ္ပင္ေပၚမွာ ပုန္းေနတဲ့ မိတ္ေဆြ က ဆင္းလာျပီး ေသခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြနားသြားျပီး ေမးလုိက္တယ္.." မင္းနား ကပ္ျပီး ၀က္၀ံၾကီး က ဘာေတြ တုိးတိုးတိက္တိက္ ေျပာသြားတာလဲ" တဲ့။ဒီေတာ့ ေသခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတဲ့ မိတ္ေဆြက " အခက္အခဲ နဲ႔ေဘးရန္ၾကံဳတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ကို ဘာမွ မကူညီ မ႐ိုင္းပင္းတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ိဳး၊ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းသြားတတ္တဲ့ မိတ္ေဆြမ်ိဳးနဲ႔ ေနာင္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ခရီးမသြားနဲ႔လုိ႕ ေျပာသြားတယ္" လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္..တဲ့။
ဟုတ္ပါတယ္..။အဆင္ေျပေနတုန္း အခက္အခဲေတြ ဒုကၡေတြ မၾကံဳေတြ႔ရခင္တုန္းမွာ ေျပေျပလည္္လည္ ဆက္ဆံေနတဲ့သူကို "မိတ္ေဆြ" လုိ႕ေျပာရခက္ပါတယ္။ အခက္အခဲနဲ႔ ၾကံဳမွပဲ မိတ္ေဆြ ဟုတ္၊ မဟုတ္ သိရမွာပါ။ကိုယ္လြတ္႐ုန္းေျပးတက္သူလား၊ ကိုယ္ေဘးမွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးႏုိင္သူလား သိရမွာပါ။။
မိတ္ေဆြမ်ားလညး္ ႐ွာၾကည့္ပါေနာ္..အေတြးအေခၚပညာ ႐ွင္ၾကီး ဒုိုင္အုိဂ်ီးနီးစ္ လုိ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ မီးအိမ္ဆြဲျပီး မိတ္ေဆြေကာင္း႐ွာ ရမဲ့ အတုိင္းပဲ..။႐ွာၾကည့္ပါ..။ အခုေခတ္မွာ ေတာ့ အ႐ူးလုိ႕ အထင္ခံရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ...။။
႐ႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ....
ေ၀လင္းေက်ာ္