ဟို........ေရွးေခတ္
ရြက္သေဘၤာႀကီးေတြနဲ႕ ပင္လယ္ခရီးကို ကူးသန္းသြားလာတဲ့ ေခတ္က. . . . တေန႕မွာ. . . . . ပင္လယ္ထဲမွာ
သေဘၤာတစင္းဟာ မုန္တိုင္းမိေနပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာ ကပတိန္က သေဘၤာသား လူငယ္ေလးတဦးကို ရြက္မတိုင္ႀကီး
ေပၚတက္ၿပီး(ရြက္တိုင္ကိုခုတ္ျဖတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္)လို႕ေျပာေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ ရြက္တိုင္ႀကီးေပၚကို ခ်က္ခ်င္းတက္သြားၿပီး
၇ြက္တိုင္ကို ျဖတ္ပါတယ္။ေလက သိပ္ထန္လို႕ေနေပမဲ့ သေဘၤား လူငယ္ဟာ ရဲရဲ၀ံ႕၀ံ႕ သြက္သြက္လက္လက္ပဲ ရြက္မတိုင္ႀကီး ေပၚကိုတက္သြား ၿပီးရြက္ႀကိဳးေတြကိုျဖဳတ္လိုက္ပါတယ္။ျဖဳတ္ၿပီးလို႕ ျပန္ဆင္းဖို႕ ေအာက္ကိုငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့.............
သေဘာၤတစ္စင္းလံုးဟာ ေဒါသထန္ေနတဲ့ လႈိင္းေလေတြ ထဲမွာ ရပ္တည္ရာမရ လးလိမ့္ေနတာျမင္ရတယ္။
ဒါကိုအေပၚစီးကေနျမင္ေနရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဒီလူငယ္မွာ သတၱိ ခြန္အားေတြ ဆုတ္သြားၿပီး ထိတ္ထိတ္လန္႕လန္႕ နဲ႕
မူးမိုက္ေမ့သလိုျဖစ္သြားတယ္။ဒါနဲ႕သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚကသူ႕သူငယ္ခ်င္းဆီလွမ္းၿပီး“ေဟ့.....ငါေတာ့လိမ့္က်ေတာ့မယ္၊လုပ္
ပါအံုး” လိုွ႕ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီအခါမွာ ကုန္းပတ္ေပၚက သူ႕ သူငယ္ခ်င္းက “ေအာက္ကိုမၾကည့္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၊ ငံု႕မၾကည့္နဲ႕၊ အပၚကိုဘဲ
ၾကည့္”လို႕ တအားကုန္ လွမ္းေအာ္ၿပီး သတိေပးလိုက္တယ္။
ဒီအခါမွာလူူငယ္ဟာ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းသတိေပးတဲ့ အတိုင္း အေပၚကိုပဲၾကည့္ဖို႕ မ်က္ႏွာမူထားတယ္။ဒီအခါ
မွာေအာက္ကမူးေ၀ ထိတ္လန္႕စရာ ျမင္ကြင္း ေတြက္ို မျမင္ရေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရလာတယ္၊စိ္တ္ၿငိမ္လာတယ္၊အားမာန္
သတၱိလဲ ျပန္၀င္လာတယ္။ဒီေတာ့မွ သေဘၤာသား လူငယ္ဟာ ရြက္မတိုင္ႀကီး ေပၚကေန သတိ၀ီရိယထားဆင္းယင္း သေဘၤာ
ကုန္းပတ္ေပၚကို ေအာ္ျမင္စြာပဲ ေရာက္လာတယ္။
(နႏၵသိန္းဇံ)
ခေရာင္းလမ္းကိုျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း
ဒီလိုပါဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀ေတြမွာ အဆင္မေျပႏိုင္တာေတြ၊က်ရႈံးတာေတြ၊ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာတာ
ေတြကို ေတြ႕ျမင္ဆံုဆည္းေနရတဲ့ အခါမွာ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ကုန္သြားတတ္ပါတယ္၊အားမာန္ သတၱိေလွ်ာ့က် သြားတတ္ပါတယ္။
“ငါကေတာ့ ဒီအေျခအေနက ေက်ာ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊က်ပါၿပီ၊ရႈံးပါၿပီ၊ဒီဘ၀ေတာ့ ဒီမွ်နဲ႕ပဲ ၿပီးပါၿပီ”
ဆိုတဲ့ အားေလွ်ာ့စရာေတြကိုပဲ အားေလွ်ာ့မႈေတြျဖစ္တတ္ပါတယ္။ဒီလို အားေလွ်ာ့မႈေတြကိုဘဲ ျပန္ၾကည့္ေန.... ငံုၾကည့္ေန
ယင္ေတာ့ ပိုပိုၿပီးအားေလွ်ာ့မိ၊စိတ္ပ်က္မိတာကလြဲလို႕ ဘာေအာင္ျမင္မႈမွ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီိေတာ့ဘယ္လို အဆင္မေျပတာေတြနဲ႕ပဲ ႀကံဳေန ႀကံဳေန ဒါေတြကို ျပန္ျပန္ ငံု႕ငံု႕ၾကည့္မေနပဲ ကိုယ္ေမွ်ာ္
လင့္ထားတဲ့၊ျမင့္ျမင့္မားမားခ်မွတ္ထားတဲ့ ပန္းတိုင္ဆီကိုဘဲ ၾကည့္ၿပီး သတိ၀ီရိယေတြနဲ႕ လုပ္သင့္တာေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႕
လိုမွာပါပဲလို႕ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ေမာင္မ်ိဳးမင္း
ခင္မင္ေလးစားလ်က္...
ေ၀လင္းေက်ာ္
No comments:
Post a Comment
ေက်းဇူးျပဳ၍ တစ္ခုခု ေျပာေပးသြားပါ...